Na lotnisko w Tbilisi

Tbilisi - Po folię bąbelkową

Zakaukazie wyprawa dzień 25

Zakaukazie wyprawa dzień 24

Zakaukazie wyprawa dzień 23

Zakazukazie wyprawa dzień 22

Zakaukazie wyprawa dzień 21

Zakaukazie wyprawa dzień 20

Zakaukazie wyprawa dzień 19

Zakaukazie wyprawa dzień 18

Skacowani i niewyspani opuszczamy Pana Policjanta i ruszamy kontynuować pętlę. Jest zimno, jest deszcz i mnóstwo terenowych niespodzianek. I to przed czym przestrzegali nas Czesi, brak wiosek z jedzeniem. Ta droga to gigantyczny wysiłek energetyczny, a my przed ostateczną przełęczą orientujemy sie, ze ma już zapasów. Jest ostatnia wioska Cani, gdzie stoi kilka domów. Sklepu nie ma, ale sa Dwaj Panowie Z Siekierą. Genialnie, że Janek zna dobrze rosyjski i pyta ich czy nie sprzedadzą nam chleba. Panowie w odpowiedzi zapraszaja nas do siebie i podkarmiają. Dostajemy pyszną zupę fasolową, chleba z serem, sałtkę. Bez jedzenia nie dalibyśmy rady na tę przełęcz spojrzeć. Sa też mali chłopcy, bodajże rodzina Panów, którzy świetnie mówią po angielsku i guzińskim zwyczajem nas do siebie na nocleg, ale my mamy przed sobą misję przełecz. Zegnamy sie i jedziemy dalej, po kilkusetmetrach zaczyna lać. Droga robi sie jeszcze bardziej zabawna niz była. Tuż przed przełęczą widzimy jakiegoś pasterza mającego czapką. Pastuszek okazuje się jednym z tych wspinaczy/geologów, których spotkaliśmy juz w Armenii, co obdarowali nas czereśniami. Machał on czapką do reszty ekipy, aby do niego przywędrowali. Pogadaliśmy sobie miło, zapominając o złej drodze i pogodzie. Tym razem tez dostalismy od nich prezent - kilka słoików pulpetów ;) Powiedzieli, ze do przełeczy juz niedaleko, moze i niedaleko ale naprawdę konkretnie. Na samej przełeczy zrobiło sie okrutnie zimno, temperatura spodła do 8 stopni i wiało. ASle był to jednocześnie najpiękniejszy moment drogi, wiec nie zapominałam co chwile sie zatrzymywać i cykać foty. w dole juz było widać Użguli z wieżami obronnymi, ale zjeżdżaliśmy z prędkością 12km/h, wiec troche to trwało. A w wiosce na dzień dobry wyskoczył na droge wielki pies pasterski i bez wahania ugryzł Janka w nogę. Chwilę później zmrożeni zatrzymaliśmy sie na nocleg u gospodarzy (sami panowie), gdzie była mozliwość ogrzania sie i wysuszenia przy piecyku.