Zakaukazie wyprawa dzień 16

Rankiem jest baardzo ciepło, zegnamy sie z policjantami, choć część z nich jeszcze chrapie i ruszamy z Opurccheti. Droga ciągle prowadzi wzdłuż rzeki i jest sinusoidą. W wiosce Tvisi, Pani ze sklepu częstuje nas dobrą kawką, reszta miejscowych mówi, "ze bardzo lubi Polaków". strasznie miło to słyszeć, zwłaszcza, ze Zachodnia Europa głównie kojarzy nas z mianem złodziei. Spotykamy też na drodze zagubionych hipisów z Bułgarii, którzy twierdza, że źle jedziemy, a my twierdzimy odwrotnie. Okazuje się jednak, ze to my mamy rację. Spotykamy tez przemiłą rodzinę z psem, gdzie nastoletnia dziewczyna świetnie mówi po angielsku. Cykają sobie z nami foty, obdarowywuja owocami i sokiem domowej roboty. W Ladzanuriges, tuż przed rozjazdem, spotykamy kolejnych policjantów, którzy już nas kojarzą, bo plota o dwóch rowerzystach poszła juz w policyjny świat. Dojeżdżamy do Lailasi, pochłaniamy chleb i zaczyna sie chmurzyć, grzmieć, a co najgorsze lać jak cholera. Przeczekujemy troszkę pod sklepowym daszkiem. Nagle pojawia się Pan Gruby Policjant, który był zdecydowanie "zaprocentowany". Jest bardzo głośny i ciągle powtarza, ze nie damy rady pokonać tej górskiej szutrowej pętli, ze tam nie ma asfaltu, ze jest stromo i ze ogólnie samo zło. Razem ze sklepikarzami śmieja sie z nas jak im mówimy, ze owszem damy rade!
owszem, podjazd z Orbeli kamienisty, ale to nie było nic, czego by tu już nie było. Dokladnie na przełęczy znów zaczyna lać się z niebios. zjeżdżamy na dół, gdzie stoją... policjanci. chyba juz o nas wiedzą. A nocleg gdzie planujecie? Pałatka? No my chcieli pałataka. To my Wam pokażemy gdzie. Biorą rowery na pakę, nas do środka i jedziemy 5km do wioski Rzchmerli, gdzie nas lokują w starej, opuszczonej jak z horroru szkole, na przeciwko nowej, obecnie remontowanej.